പുതുക്കോട്ടയിലെ പുതുമണവാളന്‍

വീണു കിട്ടിയതു പോലെ അപ്രതീക്ഷിതമായാണ് ഇത്തവണ ഒരു രണ്ടാഴ്ച വെക്കേഷന്‍ ഒത്തു
കിട്ടിയത്.
സ്കൂള്‍ പഠിത്തം കഴിഞ്ഞതില്‍ പിന്നെ വേനലവധി എന്നത് ഒരു നടക്കാത്ത സ്വപ്നം
മാത്രമായി മാറിയതായിരുന്നു.

ആഗ്രഹിച്ചു കിട്ടിയ വെക്കേഷന്‍ ആഘോഷിച്ചു തിമര്‍ക്കാം എന്നു കരുതിയത് പക്ഷേ
വെറുതേയായി.

സ്കൂള്‍ അവധിയുടെ രസമൊന്നും ഈ കോളേജ് അവധിക്കില്ലെന്നേ.....

ഇതിപ്പോ രണ്ട് ദിവസം കഴിഞ്ഞപ്പോഴേക്കും ആകെ ബോറടിച്ചു തുടങ്ങി.
വീട്ടിലിരുന്നു മടുത്തു.

കത്തിക്കാളുന്ന വെയിലില്‍ ഒന്നു പുറത്തിറങ്ങാന്‍ പോലും വയ്യ.

പിന്നെ തനിച്ചിരിക്കേണ്ട എന്നൊരു ഗുണം മാത്രമുണ്ട്.

കൂട്ടിനായി ഒരു നാലാം ക്ളാസ്സുകാരിയും ഒരു ഏഴാം ക്ലാസ്സുകാരിയും
വീട്ടിലുണ്ട്. എന്റെ അമ്മാവന്റെ മക്കളാണ്.

സ്കൂള്‍ പൂട്ടിയിട്ട് മാസമൊന്ന് കഴിഞ്ഞതിനാല്‍ അമ്മിണിക്കും ചിന്നുവിനും
അവധിക്കാലത്തിന്റെ രസമൊക്കെ തീര്‍ന്നിരിക്കുകയായിരുന്നു.

ടി വി കണ്ടും തമ്മില്‍തല്ലു കൂടിയും ആകെ മടുത്തിരിക്കുമ്പോഴാണ് അവര്‍ക്ക്
എന്നെ കിട്ടിയത്. അതോടെ എന്നെ ഭരിക്കലായി അവരുടെ ഒരു പ്രധാന വിനോദം.

ഒരു പുസ്തകം വായിക്കാനോ, ആ കം പ്യൂട്ടര്‍ ഒന്ന് ഓണ്‍ ചെയ്യാനോ എന്തിനു
പറയുന്നു ഒരഞ്ചു മിനുട്ട് വെറുതെയിരിക്കാനോ അവരുള്ളപ്പോള്‍ എനിക്ക്
അനുവാദമില്ല..

ഒന്നുകില്‍ ഞാന്‍ അവരോട് സംസാരിച്ചുകൊണ്ടിരിക്കണം അല്ലെങ്കില്‍ അവരുടെ
കൂടെ കളികളില്‍ ചേരണം.

എന്നെ കളിക്കാന്‍ കൂട്ടാന്‍ വല്യ ഉല്‍സാഹമാണ് രണ്ടുപേര്‍ക്കും.

ഞാനുണ്ടെങ്കില്‍ പിന്നെ തോല്‍ക്കാന്‍ വേറെ ആളെ അന്വേഷിക്കേണ്ട
കാര്യമില്ലല്ലോ...!!!

ഉച്ച കഴിഞ്ഞ് അമ്മാവനും മുത്തശ്ശിയും കൂടി ഒരു ബന്ധുവീട്ടില്‍ പോയതോടെ
വീടിന്റെ സര്‍വ്വാധിപത്യം ഞങ്ങള്‍ കുട്ടികള്‍ക്ക് സ്വന്തമായി.

ഒട്ടും സമയം കളയാതെ തന്നെ അമ്മിണിയും ചിന്നുവും കളിസാധനങ്ങളുമായി രംഗപ്രവേശം
ചെയ്തു.

വഴുതി മാറാനുള്ള അവസരങ്ങളൊന്നും തരാതെ അവരെന്റെ മേല്‍ പിടി മുറുക്കി.

കളി തുടങ്ങി...... ഞാന്‍ തോല്‍ക്കാനും...

തോറ്റ് തോറ്റ് ക്ഷീണിച്ചപ്പോഴാണ് ഞാന്‍ അവരുടെ ശ്രദ്ധ മാവിന്‍
ചുവട്ടില്‍ വീണു കിടക്കണ മാമ്പഴത്തിലേക്കും മരത്തിനു മുകളില്‍ പഴുത്തു കിടക്കണ
ചാമ്പക്കയിലേക്കും പേരക്കയിലേക്കുമൊക്കെ തിരിച്ചു വിട്ടത്..

എന്തായാലും അതേറ്റു..

കളി നിര്‍ത്തി ഞങ്ങള്‍ മൂന്നു പേരും പുറത്തിറങ്ങി...

ചിന്നു മാവിന്‍ ചുവട്ടിലേക്കോടി...

അമ്മിണി ചാമ്പക്കമരം തെരെഞ്ഞെടുത്തു...

അവശേഷിച്ച പേരമരത്തില്‍ ഞാനും വലിഞ്ഞു കയറി..

ഒരു പേരക്ക പറിച്ച് വായിലിട്ടതേയുള്ളൂ..

അപ്പോഴേക്കും ഒരു സ്കോര്‍പിയോ വന്നു നിന്നൂ മുറ്റത്ത്..

മൂന്ന് നാല് ആള്‍ക്കാരുമുണ്ട് അതിനകത്ത്..

ആദ്യം പുറത്തിറങ്ങിയതൊരു മുത്തശ്ശന്‍, പിന്നാലെ ഒരു അച് ഛനും അമ്മയും,
അവസാനമൊരു ചെറുപ്പക്കാരനും..

എനിക്കൊരു കണ്ടുപരിചയം പോലും തോന്നിയില്ല ആരേയും...

ഈ വന്നവരുടേ കണ്ണില്‍ പെടാതെ പേരമരത്തില്‍ നിന്നിറങ്ങാനുള്ള വെപ്രാളത്തില്‍
എന്റെ കാലൊന്നു വഴുക്കി.....

എല്ലാവരുടേയും ശ്രദ്ധ പിടിച്ചുപറ്റിക്കൊണ്ട് ഞാന്‍ താഴെ വന്ന് ലാന്‍ഡ്
ചെയ്തു...
അല്ലെങ്കിലും എപ്പോഴും ഇങ്ങനെയാണ്, എനിക്കൊരു അബദ്ധം പറ്റാണെങ്കില്‍
കാണാനായിട്ട് മിനിമം ഒരു നാലു പേരെങ്കിലും ഉണ്ടാവും...

അപ്പോഴേക്കും അമ്മിണിയും ചിന്നുവും മിടുക്കികളായി പുറകു വശത്തൂടെ ഓടി വന്ന്
മുറ്റത്തെത്തിയിരുന്നു.

ഓട്ടവും വരവും ഒക്കെ കണ്ടപ്പോള്‍ കുട്ടികള്‍ക്ക് പരിചയമുള്ളവരാവും
വന്നിരിക്കുന്നത് എന്നതായിരുന്നു എന്റെയൊരു പ്രതീക്ഷ.

പക്ഷേ കുട്ടിമുഖങ്ങളിലും ഇല്ല ഒരു പരിചയ ഭാവവും..

വന്നവരാവട്ടെ കാറൊക്കെ ഒതുക്കിയിടാന്‍ പറഞ്ഞ്, യാതൊരു സംശയവും കൂടാതെ
വാതിലിനു നേരെ നടക്കുകയാണ്..

മറ്റൊരു പോംവഴിയുമില്ലാത്തതിനാല്‍ ഞങ്ങളും ചെന്നു പിന്നാലെ...

അകത്തു കയറ്റിയിരുത്തി, കുടിക്കാനായി സംഭാരവും കൊടുത്തു കഴിഞ്ഞിട്ടും
വന്നത് ആരാണെന്നും എന്തിനാണെന്നും ഒരു പിടിയും കിട്ടിയില്ല.


വന്നവരെന്തെങ്കിലും പറയും എന്ന കാത്തിരിപ്പില്‍ ഞങ്ങളും , വേറെ ആരേയോ
പ്രതീക്ഷിക്കുന്നതു പോലെ വിരുന്നുകാരും..

ഇടക്കിടെ ഞങ്ങള്‍ മൂന്ന് പാവാടക്കാരികളേയും വന്നവര്‍ മാറി മാറി
നോക്കിക്കൊണ്ടിരിക്കുന്നു, അവസാനം ഒരു അവിശ്വസനീയതോടെ നോട്ടം എന്നില്‍
തങ്ങി നില്‍ക്കും.

ഞങ്ങളും ആകെ അന്തം വിട്ടു നില്‍പ്പാണ്


അല്‍പം സമയം കഴിഞ്ഞപ്പോഴേക്കും മെലിഞ്ഞു നല്ല പൊക്കത്തിലുള്ള ആ
മുത്തശ്ശന്റെ നോട്ടത്തിലും ചലനങ്ങളിലും എല്ലാം കുറേശ്ശെ അക്ഷമ പ്രകടമായി
തുടങ്ങി..

കൂട്ടത്തിലുള്ള അച് ഛനും അമ്മയും നേരിയ ഒരു ചിരിയാല്‍ അതിനെ മറയ്ക്കാനും
ശ്രമിക്കുണ്ടായിരുന്നു..

ഫാനിനു നേരെ താഴെയിരിന്നിട്ടും ആ ചെറുപ്പക്കാരന്‍ മാത്രം
വിയര്‍ത്തൊലിക്കുന്നു..


അമ്മിണിയും ചിന്നുവുമാണെങ്കില്‍ ഇവരൊന്ന് പോയിക്കിട്ടിയിരുന്നെങ്കില്‍ ഈ
ചാമ്പക്ക തിന്നാമായിരുന്നു എന്ന ഭാവത്തിലാണ് നില്‍പ്..

കൂട്ടത്തില്‍ മുതിര്‍ന്നതായതു കൊണ്ട് വന്നവരെ സ്വീകരിക്കേണ്ട ചുമതല
എന്റേതുമാത്രമായി...

ആ അമ്മയാണെങ്കില്‍ വല്യ സ്നേഹത്തിലും പരിചയഭാവത്തിലും എന്റെ കൈയ്യൊക്കെ
പിടിച്ചാണ് നില്‍ക്കുന്നത്..
അങ്ങനെയിരിക്കുമ്പോള്‍ ''എന്തിനാ വന്നത്..??'' എന്ന് നേരിട്ട് ചോദിക്കാനും
വിഷമം..

അവസാനം ക്ഷമ നശിച്ച് ആ മുത്തശ്ശന്‍ '' അച് ഛനൊക്കെ എവിടെ..??'' എന്ന്
അന്വേഷണമായി.

ആരുമില്ലെന്നറിഞ്ഞാല്‍ വേഗം പൊയ്ക്കോളും എന്നു കരുതിയിട്ടാവും ചിന്നു
ചാടിക്കയറി പറഞ്ഞു..'' അച് ഛനും മുത്തശ്ശിയും ഗുരുവായൂര്‍ക്കു പോയി. അമ്മ
ജോലിക്കും..''

'' ഞങ്ങള്‍ വരുമെന്ന് അറിയിച്ചിരുന്നതാണല്ലോ..??'' മുത്തശ്ശന്റെ
ശബ്ദത്തിലും നേരിയ ഒരു ശുണ്‍ഠി.

ആകെപ്പാടെ ഒരു പന്തികേട് രണ്ടുകൂട്ടര്‍ക്കും തോന്നി തുടങ്ങി.

ഇനിയെന്തു പറയും എന്നാലോചിച്ച് ഞാന്‍ വിഷമത്തിലായി

അപ്പോഴേക്കും ഭാഗ്യത്തിന് വിരുന്നുകാരുടെ മൊബൈല്‍ ഫോണ്‍ റിംഗ് ചെയ്തു
തുടങ്ങി..

'' എവിടെയെത്തി..?? എത്താറായില്ലേ...??''
ഫോണിലൂടെയുള്ള അന്വേഷണങ്ങള്‍ അടുത്തു നില്‍ക്കുന്ന ഞങ്ങള്‍ക്കും
കേള്‍ക്കാമായിരുന്നു.

ആ അച് ഛന്റെ മുഖത്തു പതുക്കെ പ്രത്യക്ഷപ്പെട്ട ചമ്മിയ ചിരി സാവധാനം
മറ്റുള്ളവരിലേക്കും പടര്‍ന്നു.

ഫോണ്‍ സംസാരം അവസാനിച്ചപ്പോഴേക്കും അവര്‍ നാലുപേരും യാത്രക്കൊരുങ്ങി.

ഇപ്പോഴാണ് കാര്യങ്ങള്‍ക്കൊരു വ്യക്തത വന്നത്..

ഞങ്ങളുടെ തന്നെ ബന്ധുവായ നീലിമ ചേച്ചിയെ പെണ്ണുകാണാനായി വന്നവരാണ് വഴി
തെറ്റി ഇവിടെ വന്നു കയറിയിരിക്കുന്നത്.

തറവാട്ടു പേരു പറഞ്ഞ് വഴി ചോദിച്ചപ്പോള്‍ ഞങ്ങളുടെ വീടാണ് ആരോ കാണിച്ചു
കൊടുത്തത്....

എന്തായാലും രക്ഷപ്പെട്ടോടി കാറില്‍ കേറി പോവുന്നതിനു മുന്നേ എന്നെ നോക്കി
ഒന്നു ചിരിക്കാന്‍ മറന്നില്ല കല്യാണച്ചെക്കന്‍..

കാര്‍ ഗേറ്റ് കടക്കുന്നതിനു മുന്നേ അമ്മിണിയും ചിന്നുവും ചിരി തുടങ്ങി..

കുറച്ചു നേരത്തേക്കാണെങ്കിലും,( ആളു മാറിയിട്ടാണെങ്കിലും) ഒരു പെണ്ണു കാണലിനു
വിധേയയായതിന്റെ ക്ഷീണം ഒരു കാപ്പിയില്‍ മറക്കാനായി ഞാന്‍ അടുക്കളയിലേക്കും
നടന്നു.